Daima bir müdahale mutlaka olur hayatıma. Konuşmak zorunda olmamayı o kadar seviyorum ki anlatamam. Bazen sonsuza dek şarkı yazıp şarkı söylesem keşke diyorum. Ama mümkün değil tabi.
Ne kadın konusunda şanssız oldum, ne de arkadaş çevresi konusunda. Buna şans dedikleri için şans diye niteliyorum. Yoksa buna şans demezdim. Derdim şımarıklık değil yanlış anlaşılmasın. Sıkkın, sinir bozucu biriyim aslında. Ama yine de o lanet telefon çalıyor “çeyreklik müsait misin.” Gülümseyip tabi ki diyorum.
Uyum sağlıyorum çevreme ama orda olmak istemiyorum.
Ölmeden yerimi bulmak istiyorum.
En çok bunu istiyorum.
