düşünmüyorum maalesef adım kadar eminim kafama göre birini bulmak ya da gerçekten seven birini bulmak o kadar imkansız geliyor ki bana anlatamam hatta arkadaşlarımın yavaştan evlenme merasimlerine başlamaları bile üzüyor beni evlenecekler çoluk çocuk derken akıllarına bile gelmeyeceğim, unutacaklar, ya şöyle bi arkadaşımız vardı naptı öldü mü kaldı mı diye hiç merak etmeyecekler resmen hafızalardan silinip gideceğim. Elbet yaş kemale erecek ailemle de ayrılacağım hiç bilmediğim bir şehirde emekliye ayrılmışken yapayalnız ve unutulmuş bir şekilde ölüp gideceğim.
