Unutmanın nörokimyasını bakıldığında; nöronların(sinir hücreleri) nöron olan ya da nöron olmayan her şeyle bağlantısının koptuğunu görüyoruz.
Unutma, öğrenilen ya da bellenilen şeylerin, ya birdenbire, yahut da zamanla
kaybolmasıdır.
Bu nedenle; unutmaya, hatırlamanın tersi de denilebilir. Buna, olumsuz
zihinde tutma diyenler de vardır.
Zihinde tutma eğrisi, zamana bağlı olarak düşer ya da
unutma miktarı zamanla artar(Binbaşıoğlu, 1991).
Neden unutuyoruz?
Unutma ile ilgili olarak birkaç kuram vardır. Bunlara:
1. Bozulma kuramı,
2.Karışım kuramı,
3.Yinelenmeme ya da ödüllendirilmeme kuramı,
4.Güdülenmiş
(motivated) unutma kuramı gibi adlar verilir(Binbaşıoğlu, 1991).
KALICILIĞIN SAĞLANMASINDA BEYNIN BAZI BÖLGELERININ ROLÜ
Birbiriyle ilişkili ve kollektif olarak çalışan beynin birçok yapısının oluşturduğu
sisteme limbik sistem adı verilmektedir.
Limbik sistem içindeki yapılardan biri de
hipokampustur. Hipokampus, kısa süreli
belleğe gelen bilginin uzun süreli belleğe
dönüştürülmesinde, yani kalıcı hale
getirilmesinde rol oynamaktadır.
Hipokampusu hasara uğramış ya da
çıkarılmış hastaların, hipokampusları zarara
uğramadan önce öğrendikleri şeyleri çok iyi
hatırladıkları; ancak, hipokampus zarar
gördükten sonraki yaşadıkları olayları hiç
hatırlamadıkları gözlenmiştir.
Hipokampusun çıkarılması daha önce
beyinde depolanmış anıları etkilememektedir. Buna karşın, hipokampusun
çıkarılmasından sonra, kısa süreli belleğe gelen bilgilerin uzun süreli belleğe aktarılma
yeteneği kaybolmaktadır.
Hipokampusu hasar görmüş insanlar, önemli bilgileri ayırma,
kodlama, tekrarlama ve uzun süreli belleğin deposuna göndererek kalıcılığı sağlama
özelliklerini gösteremezler. Bilişsel etkinliklerin temeli olan uzun süreli belleği oluşturma
yeteneğinden yoksun kalırlar. Bu duruma ansterograd amnezi denir.
