annemin ve ablamın(ablam 11 yaşında) şahit olduğu olay.
o zamanlar dedemler istiklal balıkpazarı'nın -nevizade köşesi'nde oturuyorlarmış,sene 1955 . bizde aksaray'da oturuyormuşuz. annem merak etmiş almış ablamı aksaray'dan yürüyerek tepebaşı-galatasaray'a geliyorlar ,istiklal caddesine girdimizde şok oldum dedi annem . dükkanların vitrinleri, kepenkleri tahrip edilmiş koca kumaş ruloları yerlerde, elbiseler, ayakkabılar yağma edilmiş. buzdolabı-koltuk mobilya herşey parçalanmış ,köylü kılıklı adamlar saldıracak yer arıyorlar ,balıkpazarı esnafı toparlanıp içeri sokmamışlar iki taraftan da ,gayrimüslimleri evlerine ,dükkanlarına almış esnaf ve apartmanlarda oturanlar,tabi evlere girmek istiyorlar direniyor beyoğlu sakinleri türk esnafla birlikte.
polis falan hak getire,bir kaç asker varmış onlarda ne yapacak.
annem haddinden fazla cesaretlidir ,kasımpaşa askeri dikiş evinde çalışmış,tkp'lerle direniş falan yapmış 1942-3 falan ,savaş zamanı.
ablanı bıraktın dedenlere kapıda bekledik diyor babam şehir dışında imiş.
annemin yanında ben kendimi bildim bileli ermeni-rum-yahudi kelimesi kullanılmazdı,gayrimüslim derdi.,en ufak bir şekilde biri kötü konuşsa kızardı.
sonra üsküdar icadiye'ye taşındık ,icadiye yarı yarıya müslüman-ortodoks'tu ,ben bir gün ermeni bir çocukla ağız dalaşı yapmışım küçüğüm daha, ermeni falan demişim,hortumla dövdü ben annem.
bunları yapanlar menderes hükümetinin topladığı ve saldırttığı köylülerdi.
bugün ebrar'a ve arkadaşlarına saldıranlar.
70 yılda bir adım ilerleme yok.
bildiğiniz anadolu köylüsü..
