benim olmuyor artık. birey olarak sevdiklerim tabii ki var. ama toplu olarak düşündüğümde olmuyor. kendini sevmemek ya da asosyallikle de hiç bir alakası yok üstelik.
işin esas zor kısmı bunu onlara belli etmemek ya da içimdeki hümaniste kimi zaman engel olamamak. bu ikili çatışma bazen yoruyor beni.
murat menteş'in çok sevdiğim bir sözü:
"bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görür."
