uludağ'ında bir zirvesi var.saatlerce tepeleri aşıp, sarp kayalıklardan sekerek geçip sonra bir anda çıktığımız kadar aşağıya inip gözünün önündeki zirveyi görmemize rağmen bir türlü yaklaşamadığımız gizemli bir yol.komik tarafı da zirveye çok yakın bir yerde, soluk soluğa kalıp şurda bi dinlenelim derken gördüğümüz manzara.insanlar, çoluk çombalak dolmaları, çayları hatta arabaları ile bizim saatlerce yürüdüğümüz, anamızı ağlarken gördüğümüz noktaya gelmişler de ,piknik yapıyor haldelerdi.*
