5-6 yaşlarında falanım. bakkaldan dondurma aldım. bakkal biriyle muhabbet ediyor. hayvanca gülüşüyorlar falan. lan parayı verdim en az bir beş dakika paranın üzerini bekledim, yok. sanki ben orada yokum. hadi abi dedim en son. bu da bana "dur lan iki dakika dalyarak" dedi. vay dedim bu ne afili bir laf.
akşam oldu. misafirler geldi çay faslı falan. annem dalgınlıkla dayıma çay koymamış ama demlik hala elinde. dayım e bana çay yok mu dedi. ben de dayıma sıranı bekle dalyarak dedim.
vaay neler de bilirmiş falan tarzı övgü beklerken dayak yemek kendimi tam bir dalyarak gibi hissetmeme sebep olmuştu.
