halk arasında cahil cesareti dediğimiz şeyin bilimsel adıdır. dunning ve kruger adlı iki psikologun çalışmalarıyla ortaya çıkmıştır ve bu iki psikolog nobel ödülüne layık görülmüştür.
Dunning-Kruger Etkisi, belli bir görev veya uzmanlık alanı konusunda az miktarda kabiliyet, uzmanlık veya deneyim sahibi kişilerin, o alandaki kabiliyet, uzmanlık veya deneyimlerini abartmaya olan eğilimleriyle tanımlanan bir bilişsel önyargıdır.
Dunning-Kruger Etkisi iki taraflıdır; yani bir alandaki gerçek uzmanlar da kendi deneyim ve kabiliyetlerini azımsamaya meyillidir. Bir diğer deyişle, bir konu hakkında gerçekten ortalamanın üzerinde bilgiye sahip veya gerçekten uzman olan kişiler, kendi bilgilerini küçümsemeye ve olduğundan az görmeye meyillidirler. Bu kişilerde daha yoğun olarak alçakgönüllülük, spesifik bir konudaki bilgilerinden (aslında doğru olmasına karşın) emin olmama, mütevazı tavırlar ve konu hakkındaki bilgi düzeylerini önemsememe gibi davranışlar görülür.
mesela zeki insanların yakalandığı bir sendrom,
(bkz: imposter sendromu) ben başarmadım lan valla, ben vasıfsızın tekiyim sendromu kısaca..
ayrıca uzun rizelu gürcünün ve yandaşlarının sahip olduğu illet bir sendromdur.
şu sendromu hemen hemen anlatan güzel sözleri anlatayım;
"cahil insanlar kendilerini mükemmel görmeye meyilli iken zeki insanlar kendilerini hafife almaya meyillidir."
"bilgi azaldıkça ego artar; bilgi arttıkça ego azalır." einstein reisin güzel sözleri işte..
"hiçbir şey bilmemek, ah ne mutlu bir yaşam!" -erasmus
cahil insanlarda asla olmayan farkındalığı anlatan diğer bir güzel söz ise,
"ölü olduğunuzda ölü olduğunuzu bilmezsiniz. bu başkaları için zordur. bu aptal olduğunuzda da geçerli." -ronald david laing
erasmus deliliğe övgü kitabını yazmıştır. bertrand russell aylaklığa övgü kitabını yazmıştır. bizim toplum ise cehalete övgü kitabını son 20 yıldır yazıp durmaktadır ve kitabın yazımı da bu gidişle asla bitmeyecektir...
