insan, yaşamı boyunca hayatındaki en diye sıraladığı her şeye zamanla yabancılaşır. Andayken "tamam işte budur. En budur ve hep en olarak kalacak." Diye içten içe kendi içine nüfuz ettirdiği kişiyi, anı ve anıları zamanla olduğu yerde bırakır.
En dediğimiz sadece andır, bir yanılmadır.
insanın, kendine bile bu denli yabancılaşmasına sebebiyet veren şey başkalarında bıraktığı en parçalarıdır.
Her bıraktığında yerini dolduramadığı ve değişime uğramış, tahrip edilmiş duyguları onu kendine de yabancı kılar.
Yaşam aslında kocaman, bir insanın kendini tanıyama çalışırken her bir adımda daha da yabancılaştığı bir zaman dilimidir.
