buraya yazacaklarımdan dolayı beni yargılayanlar olacak, bana kızanlar hatta küfür edenler, adam değilmişsin diyenler olacak inanın siz de haklısınız ama yaşadığım duyguyu yaşasaydınız benim yerimde olsaydınız siz ne yapardınız? iyi ki de değilsiniz…
bundan 1 yıl önce benden 8 yaş genç bir kızla tanıştım ben 33 yaşındayım. 7 yıldır evliyim. bu kızla ilk tanıştığımda hiçbir yakınlık göstermedim hatta beni evine çağırdığında gittim ve olamayacağımızı anlattım ama iki hafta sonra onu özlediğimi fark edince ben aradım… o gece ilk kez beraber olduk sonrası, sonrası zaten aktı gitti. sevgili gibiydik. gerçi ilk başlarda ikimiz de ‘sadece sevişiyoruz’ modundaydık o date’e çıkıyor bana anlatıyor başarısız datelerinle dalga geçiyorduk. aylar geçti, beraberliğimizin beşinci ayında bir anda beni bıraktı, evlisin devam edemeyiz dedi o an canımın acıdığını aslında onu sevdiğimi hatta aşık olduğumu fark ettim. sonra tek bir sözümle ikna ettim onu; yarınımız yok diye bugünümüzü yok etme… sonrasında yine sadece seviştiğimiz neredeyse dışarıda vakit geçirmediğimiz bir beş ay daha. bu beş ayda birbirimize aşık olduğumuzu defalarca söyledik ama bir gün geldi, öyle bir gün ki ülkenin de kaderini belirleyen o gün 28 mayıs 2023… eşimle bu kızla tanıştığımdan beri neredeyse hiç yakınlaşmamış toplasan bir elin parmak sayısını geçmeyecek kadar birlikte olmuştuk. ama o gece seçim sonucunum üzüntüsüyle çok içmiştim o gece eşimle birlikte olduk… 3 hafta sonra eşimin hamile olduğunu öğrendim. sevgilime onu kaybetme pahasına hemen bunu söyledim. ona yalan söylemezdim. sonra bir ay çalkantılı bir şekilde devam ettik ve bir gün ona ‘bu rasyonel değil devam edemeyiz’ dedim. yollarımız ayrıldı. filmlerdeki gibi bir aşk yaşadığıma inandırmıştım kendimi öyle ki eşimin iş sebebiyle istanbul’da olmadığı bir hafta sonunu sevgilimle beraber geçirdik. veda anında kapıda oturduk yere düştük ve ağladık. sonra çıkıp gittim. ne o beni ne ben onu arayacaktım. dayanamadı üç gün sonra aradı. yine buluştuk, sonra ben böyle dayanamayacağımı söyledim çünkü ne sarılmama ne öpmeme izin veriyordu benimle sadece paylaşmak konuşmak istiyordu. yapamam dedim bu acıya dayanamam seni görmemem lazım… yine gittim ama çok alkollü bir gece yine ona gittim… bu sefer sarıldı, bu sefer beni yatağına aldı. sevgilim var ona daha fazla bunu yapamam dedi. yıkıldım… şimdi beni kötü geçen gününü paylaşmak için arayıp limanımsın diyor ben ise geç kalmış bir kararı almadığım ve yaptığım bir hatanın (karıma doğru zamanda doğru şeyleri söylememek) acısını yaşıyorum. hiçbir arkadaşıma anlatamıyorum, anlatamamak daha kötü içinde büyüyor acı. nasıl kurtulurum nasıl geçer bilmiyorum. her şey anlamsız…
