samuel beckett'e ait bir oyunda rol almak her oyuncuyu zorlar.
çünkü beckett oyuncuya hiç acımaz oyunlarında.
sınırları zorlamak ondan sorulur.
o kadar kıvranırsınız ki metni açarken. alt metin kurgulamak zaten hak getire.
herşey sizin için matematiksel olarak hazırlanmıştır.
bir oyuna başlarsınız (genelde tek başınıza da bırakır sahnede sizi), 15 dakika sonra kulise döndüğünüzde tek kelime etmemiş olursunuz. ama salonda alkış kıyamet.
eğer görev tam olarak yerine getirildiyse tiyatro izleyicisi ödüllendirir sahnedekini.
ama beckett hem oyuncu hemde seyirci için asla, armut piş ağzıma düş oyunları yazmamıştır.
her iki tarafında beynini kullanması esastır.
çok şey öğrenip çok zevk alarak oynadığım oyunlardır. yine olsa yine yaparım.
