Bok gibi hissediyorum. Yakın çok yakın bir tarih de annemi toprağa verdim. En küçük çocuğu olarak en çok ben vakit geçirmişken sanki en geride beni bıraktı gibi hissediyorum mesela benim çocuğum ona hiç anneanne diyemeyecek mesela benim saçlarımda beyazlar göremeyecek mesela o üzülmesin diye hastalıklarımı saklayamayacağım yada ne bileyim ameliyat olsam gelemeyecek çocuğumun ilk karnesini göremeyecek veya mesela şeklinde daha birçok yaşanamayan iyi kötü anılarıma ortak olamayacak ….
Nasıl anlatsam ıssız bir adaya koymuşlar üç isteğim de yanımda yok gibi bomboş tertemiz pırıl pırıl bir sayfa var da kalem yok gibi hiç gibi ama çok gibi kendime hep sen çok güçlüsün diyorum bu güne kader annem üzülmesin diye sustuğum yada kabullendiğim hersey hadi annen yok napıcaz diyor ama ben o varmış gibi tutuyorum gibi kabul etmişim ama gittiğini kabul etmemiş gibi şuan ben hangi başlık altına ne saçmaladım diyorum beni anlamayın düşmanım bile anlasın istemediğim bir tüh halindeydim. Bitti
