dehşet bir ihtiyaçmış bu yeni öğrendim. mızmızlanmak, yakınmak hatta ağlamak falan yandık hasretiyle. günlük hayatımda her şey yolundaaa süper idare ediyorum bakın hala hiç delirmedim diye adeta performans sunmaktan gerçekte ne hissettiğimi unuttum. bir de çok affedersiniz hayat insana sike sike öğretiyor kendi sırtını sıvazlamayı. yok kimsede çare zaten yok da durup sakinleşmek bile yok. öyle öyle günün sonunda kendine de çıplak kalamıyorsun işte.
