Herkesi, her durumu idare edebilme kabiliyetlerinin olması. Her şeyi olduğu gibi kabul edip bundan şikayetçi olmamaları.
Hayatı renkleriyle sevmeleri. Bunu ben de yeni yeni becerebiliyorum. Mutluluk öyle kucağınıza gelmiyor arkadaşlar emek istiyor, maske istiyor hatta bazen. Öyle bir maske ki bazen size bile unutturuyor kendini. Bir şeye aşırı mutlu olurken bir yandan da hop diye aklınıza eski bir hayal kırıklığı geliveriyor ama o anı idare edip baskılamanız lazım.
Çevremden hep ‘ne kadar pozitifsin, huzurlusun, mutlusun geri dönüşleri alıyorum.’ Aslına bakarsan içsel çok mücadelelerim oldu, oluyor da halen ama dışarı yansıtmam. Üzgünken, kızgınken, mutsuzken bile gülümseyebilirim. Neye üzüldüysem ona üzülmeyi erteleyebilirim, o anı idare edebilirim neden yanımdakilerin de modunu aşağı çekeyim! Çevredekiler de o an mutlu sanarlar. Kimse öyle salt mutlu değildir, hele bir de zor zamanlardan geçilmişse..
