Bir velet vardı, bıkmadan usanmadan sürekli asansöre sıçardı. Bina sakinleri olarak evinde tuvalet olmadığı kanısına varmıştık en son. Sidiğinin bir kokusu vardı sarhos ederdi adamı.
Binadaki moruklar da asansöre kamera takılması için gerekli olan parayı vermek yerine bok kokusu çekmeyi tercih ediyorlardı. Neyse iste bir şekilde geçti, artık o binayı özlüyorum. Sidikli asansörle gizemli bir bağ kurmusum herhal. Tabii o velet de büyümüştür şimdi. zırtapozun kimliğini asla tespit edemedik.
