8.
-
son bir kaç gündür çok kötüyüm ya.
Kanıksamamak ertele ertelemekten suçlu hissediyorum.
Garip bir sene.
Bu kadınım konularını bile düşünmüyorum.
Arafta gibiydi kafam.
Birde neden döveyim o beni dövsün.
Memnuniyetsizlik zorluk arafa dönüştü herhalde.
ya bugün yürütmeye çalıştılar beni yürümeyi unutmuşum aq 8 yılda.
2015 de rahattım o konuda.
Sağ ayağımı basamıyorum berbat durum.
Bundan depresif karamsar oldum herhalde.
Sürekli evde oturmaktan.
Allah kimseye vermesin
şu lanet yürüme engelini.
Gerçekler işte tokat gibi vuruyor hayal etmek kolay.
canımı sıkıyor bazen ama arafta bırakmak zorunda kalıyorum o hisleri.
Uyanmak bile rahatsız edici oluyor.
Niye her sabah yorgun uyanıyorum ya.
