beyaz melek denen duygu sömürüsü içerikli pislikten sonra olanlar yetmişti aslında. ödüller, övgüler, alkışlar.. noluyo lan dedim kendi kendime; acaba ben başka bir şey mi izledim? rezil bir hikaye, sinema çekimi korsan cd işi orjinal film kareleri, ellerine 3-5 kuruş sıkıştırılıp emekliliklerinde hayır diyemeyen usta oyuncuların böylesine bir kepazelikte boy göstermesi..
türk sinemasının mücadelesinde güçlendiği bu yıllarda mahsun kırmızıgül gibi en basit yeteneklerden aciz (müzikal anlamda dahi) bir adamın bunca kaynağı, bunca parayı çöpe çevirmesine yazık değil mi?
gerçekten yazık, şu duygu sömürüsünden başka bir bok olamayan böyle kalitesiz, böyle beş para etmez şeylere merak edip giden, ''aaa mahsunun filmi'' zihniyetiyle bilet alan insanlarımız var. ''iyi bir şey yapmıyorlar ki gidip türk filmi izleyelim'' önermesi yanlıştır sözlük; iyi şeylerin peşinden koşan bir kitle olmalıdır önce. herkes mutlaka hakettiğini alır sonunda.
ne diyorduk; güneşi gördüm. 'ulan daha film gösterilmedi ne diyosun' sorusu ister istemez sorulacaktır saylon'a. yok yok, hakikaten izlemeye gerek yok ben sana anlatıyım. acılar çeken insanlar, yüzü gösterilecek yerde götü görünen oyuncular, klasik bir tokat sahnesi (fragman için), hepimiz kardeşiz mesajları, bir garibanın aşkı falan..
(böyle rezillikler karşımıza bir daha çıkmasın diye) bu filmlerde 'ulan çabalamış çocuk' diye takdirlerini sunup yalanan sinema eleştirmenleri yerine tüm kalbiyle ta.ak geçen eleştirilere saygılarımla..
