"çocukken, dünya sandığım bahçeyi, ayrık otları dikenler bürümüş."
modern çağ ozanı.
çocukluğunuza ait bir bahçe varsa, şanslı kullarındansanız tanrının, (beton zamanlar için) annesine "dizlerin duruyor mu başımı koyacak?" diyen bu adamı fena halde seversiniz. (onun sesidir akıllara yazan, yazdıklarını bilmekten gelir buna bu kadar yakıştırmak. ahmet erhan kusura bakmıyodur...*
çünkü bahçe bitmiş, herkes gitmiş, her şey düşmüş, konu kapanmış.
biliyosun geri gelmezler; ama en güzel günleriydi onlar hayatının.
