Bu insanların eskide kalmış olmaları canımı sıkıyor da bir kere bile akıllarına düşmüyor olmam çok daha canımı sıkıyor. Her allahın günü aynı masalarda ne dertler dinlendi ne gülüşmeler işitildi birlikte ne yemekler yendi. ben ömrümde böyle güzel dostluklar kurmadım böyle güzel günler geçirmedim sonra ne mi oldu gerçektende masadan bir bir ayrıldı dostlar. aramızda hiç bir şey olmadı ama o masada bir tek ben kaldım senelercede birisi döner diye bekledim aradım açmadılar yazdım görmezden geldiler ben bu sefer ömrümde görmediğim vefasızlığıda gördüm gel zaman git zaman ben de yoruldum oturmaktan kalktım gittim pes ettim artık peşlerinde koşmaktan çekildim kenara onlar gibi kendi işlerime baktım ama onlar gibi unutamadım silemedim hafızamdan o günleri hep eksikliklerini çektim. Neden böyle oldu asla anlamıyorum sadece eski fotoğraflara bakarken aklımda kalan hatıraları anarak böyle bitmesine üzülüyor ve onları da köpek gibi özlemeyi ihmal etmiyorum.
