Kokuyu bilmem de beni çocukluğuma götüren bir şarkı var.
AMAL MATHLOUTHi-HOLM
NE ZAMAN DiNLESEM BU ŞARKIYI, ÇOCUKLUĞUMUN GEÇTiĞi O MAHALLEDE, BiSiKLET SÜRÜYORUM. AKŞAM ÇÖKMEK ÜZERE. GÜNEŞ YAVAŞ YAVAŞ BAtMAYA YÜZ TUTMUŞ. EN FAZLA SEKiZ YAŞINDAYIM. BABAM YOKUŞUN BAŞINDA iŞTEN GELiYOR. ETRAFINDA BiSiKLETLE DÖNÜYORUM. ÇOK ENTERESAN, rüya gibi. Bu entryi atarken o şarkıyı dinliyorum ve yine aynı his.
Bacağımda bir şort var, cebimde hiç para yok.
Ama mutluyum.
Bu amına koyduğumun dünyasında cebinde hiç para olmayan bir çocuk nasıl mutlu olur, bilmiyorum.
Ama mutluydum. Sadece alkollüyken mantıklı geliyor. Sert bir hayat yaşadık, hepimiz. Yine de çok daha sertlerine denk geldik.
Şükretmek için sebeplerimiz vardı.
Güzel hafızam için tanrıya teşekkür ediyorum.
Hatırlıyorum, yaşiyorum, ben daima ordayım.
