Bugün aldığım bir eğitimde fedakarlığın iyilikle karıştırıldığını anladım.
Fedakarlık, altında korku yatan, karşıdakinin eksik yanlarını tamamlama düşüncesiyle dişini sıka sıka yapılan eylemler olarak tanımlandı. Fedakarlığı hayatımızın merkezindeki insanlar için yaptığımızda ve karşılığını da istediğimiz gibi alamadığımızda onlara karşı farkında olmadan öfke de biriktirmemize neden oluyor aslında.
Ama iyilik öyle değil, olanı olduğu gibi kabul edip, karşılık beklemeden, eskiğiyle, yanlışlarıyla kabul edip sevgi ile olabildiğince yanında olmak.
Fedakarlık yıpratıcı ama iyilik öyle değil, güzelleştirir.
