bunları bir gün bir yerlere yazmam gerekiyor ama beni tanıyan kimsenin de göremeyeceği bir yere yazmak istiyorum. çok çaresiz hissediyorum sözlük. sevdiğim insanların yarısı yurtdışına yarısı ankaraya taşındı. bazısı öldü, bazısı da ben ölmüşüm gibi davranıyor. yanıbaşımda kim vardıysa hepsini ellerimle yolladım ama bir yerlere. geçen sene ilk süpervizyon vakamda danışana veda edememiş, demiştim ki terapistime *ben birine veda edersem sonra göremeyecekmişim, ölecekmiş gibi geliyor bana." üstünden sadece 1 sene geçti benim bunu demiş olmamın. ayrıştığım insanların öleceğini düşünmeden onlarla vedalaşmayı öğrenmem gerek. bunun için de 7 günüm kaldı. çok senelik sevgilim çok yıllığına yurtdışına taşınıyor.
