ask acisi, asik olunan kisiyi kaybetmekten cok ona karsi hissedilen duygularin olusune bir feryattir esasen. kucuk bir cocuk gibi emek vererek buyutulen duygularin, bir sekilde son buluyor olusunu kabullenmek istememe sureciyse bu izdirabin kendisi haline geliyor.
eninde sonunda elbette bitiyor, her duygu gibi. lakin sonrasinda icinde kalan buyuk bosluk geciyor mu henuz bilemiyorum. umutluyum, son bulacaktir bu bosluk.
