Buradan bir süreliğine ayrılmayı anlık bir kararla vermiş bulunmaktayım. Zaten neyi uzun uzadıya düşündüysem düşündüğüm şey düşündüğüm süre kadar kötü oldu ve bu sefer, bir ilkle benim bunun önüne geçmem gerekiyor.
Bu kararı neye göre vermiş bulunduğumun, zihnimde neler döndüğünün, yapacağım şeylerin ne olduğunun bir önemi yok. Yalnızca yazmaya ara veriyorum.
içimi kırıp dökmeyi bile kendime fazla görmeyi kabulleniyorum. Son bir defa uzun uzadıya yazmak istiyorum. Belki aylar sonra, belki 1 yıl sonra ve belki daha erken veya geç dönmüş olduğumda bu yazdığımı görmek istiyorum. insanların yazdıklarımı yargılıyor oluşuna rağmen yine, tekrardan yazarak bu yazma isteğimi bastırmak için yazmış olduklarımı okumak istiyorum. Yazmıyor olsaydım çıldırırdım, çıldırmış insanlarla dolu bir yerde çıldırmamak için yazdığım yeri görmek istiyorum.
Hep istiyorum. istiyorum. istiyorum.
Sanırım üstüne bir de istemekle kalıyorum.
Oysa ben bu sefer istemekle kalmamak istiyorum. Eğer ölmezsem basit bir isteğimi gerçekleştirmek istiyorum.
Bunun yanında artık belirtmek isterim ki burada yazdığım hiçbir şeyin içi boş değildi ve dalga geçtiğim, geçilen Her şeyin aslında benim için bir anlamı vardı.
Aslına bakılırsa bir başkası için anlamsızlardı da, anlamsızlıkta bile bir anlam bulmuştum kendim için ve benim için ayrıcalıklılardı.
Ve hayır sözlük hayır, ben kimseye aşık değildim.
Sonra... bir insan olarak hayatımın dönüm noktalarından birisini yaşıyorum her insan gibi ve Burada birçok ben oldum aslında ben. Dışarıda kendim olamadığım kadar kendim oldum.
Kendisine bakmak zorunda olmayan ancak bakan ve annesi olarak gördüğü, o annesiyle konuştuğu için evlatlıktan reddedilen o çocuk da oldum; tehdit edilen o kız da oldum, içi yanan insan da oldum. bir gün kırıktım, bir gün yarabantlarıyla kendimi iyileştirdiğimi sanmıştım, bir gün içime pusmuş ve bir başka gün de; işte o gün bugün tekrardan, durmadan silerek kat ve kat eksik bir şeyler yazıyordum ve yazdıklarımın beni çıkardığı bir yol olmadığı için yazmaktan vazgeçiyordum.
Hayır, tam şu an aslında yazmaya devam ediyorum.
Ve yine hayır, kendimi kandırıyorum.
Doğrusunu yazmam gerekirse ben hep bir şeylerdim ancak böylesine bir yerde ilk defa hep kendim oldum nedense. Ben burada öğrendim kendi içimdekileri, yüklerimi. Birçok şeyi.
Yeri geldi burada saçmaladım, yeri geldi kimisiyle aramızda anlamsız bir tartışma oldu; kimisini belki kırdım, birbirimizi anlamaya çalışmadık ve anlamsızca bir zıtlaşma hâlinde bulunduk. Bizler insanız, olur ya hani böyle şeyler; Moralimizin bozuk olduğu bir güne denk gelinmiştir, sözler edilmiş insanlar bir önemsiz parça hâline gelmiştir.
Olur. Hep olur.
Bu yüzden kırıp üzdüğüm varsa özür dilerim. Özür dilemek basitçe bir eylem aslında ancak yine de işi zorlaştıran, biz insanlar olduğumuzdan kimi kırmışsam söylediklerimi önemsememesini dilerim işleri zorlaştırmadan.
Yazdıklarımın hep yazılmamış kısımları çoğunluktaydı şimdi de olduğu gibi ve şu anda nedense Daha bir, daha çok yazmak istedim ancak bir başka zaman belki.
Her şey için teşekkürler sözlük. Burayı yanlışlıkla bulmuş olmama neden olan o hatırlamadığım, araştırdığım şeye bile teşekkürler sözlük.
Tuhaf belki ancak ben buradan çok şey öğrendim ve kimi öğrendiğimi de bir şekilde kendime hatırlatıp başka insanların da olduğunun bilincinde olarak bir tekrar yaptım.
Güzeldi.
Umarım ki daha mutlu bir şekilde geleceğim.
Kendime bir sözüm var ve onu gerçekleştireceğim.
Mutlu günler. Herkese mutlu günler. geri dönmüş olduğumda eski yazarlara denk gelme şeysiyle.
