televizyon makinası zirvesinde yer sorunu dolayısıyla kucağına oturduğum yazardır, daha doğrusu bacaklarının arasına. sayemde bacaklarının alması gereken açı büyümüş ve ağrılarla sızılarla dolu bir program izleyebilmiştir kendisi. fiziki üstünlüğü dolayısıyla, oluşturduğumuz pozisyon kanguru ve kesesindeki yavru görüntüsündedir. fotoğrafların basına sızmaması ikimiz içinde iyi bir gelişme, aslında gelişmeme.
ardından bursa takımının etten duvarını oluşturmuşuzdur, oran olarak payım her ne kadar az da olsa!
olayın iç yüzünü tamamıyla bilmemekte olup bu babacan yazarın ayrılmamasını dilemekteyim! daha ne zirveler yapacaktık ama! (bkz: ne oldu can) (bkz: kayahan)
