tek rakipleri otogarda otobüse aniden giren pişmaniyeciler olan satıcılardır. çünkü bunlar adamı piskolojik olarak vurmaktalar ve ağızlarını hiç yormadan parayı cebe indirmektedirler. "Ulan misafirliğe gidiyorum ama hiçbirşey de almadım" diye düşünmenizi sağlar ve üç tanesine de kallavi bir indirim yaparlar. Diğer ikisini yolda yiyip yapış yapış bir seyahat geçirirsiniz, sürekli su istediğiniz muavin de mırın kırın etmeye başlar.
Diğer yandan trende teknoloji satanlar bütün söyleyeceklerini kekelemeden dili sürçmeden söylemek zorundadırlar ki, lafının sonunda "ayrıca bu kalemleri ağzınıza böyle koyup benim gibi düzgün bir diksiyona sahip olabilirsiniz derler.
Trenler de mendil satanlar ise, anne babası tarafından zorla ve teditle yüzlerine acımtırak emrahımsı bir bakış yerleştirilip, zorla selpak aldırmaya çalışan çocuklardır. Tama elini açıp dilenmediğin birşeyler satmaya çalıştığın için biraz saygı duyuyorum ama, trenin bir köşesinde durup kazandığın tüm paraları göz ucuyla sayan ebeveynlerinden nefret ettiğim için imkansızı zorladığını düşünüyorum. Hem şimdi masumsun küçüksün diye senden mendil alsam, "ooo, bu çocuk iş yapıyo !" diye seni okula da göndermek istemezler. Almıyorsam senin için ufaklık.
