şu anda açmışım trt radyo yu ne çalar ne söylerse dinliyor ve dingin bir şekilde uzanıyorum.
sıcaktan hafif mayışmış ama şikayetsiz bir şekilde.
yıllar önce çocukluğumda çağlayan da yaptığım gibi.
bu açıdan;
uzanmaktır, çağlayanlı olmak ama zaman zaman.
yoksa iş güç falan her zaman buna izin vermez.
şu an çok hoş hissediyorum cidden.
yazdan olsa gerek.
ne tatilde ne de luks bir oteldeyim ama hoş.
tıpkı çağlayanlı yıllarım gibi.
ilginç bir şekilde de o yıllardaki çağlayan kokusu geliyor burnuma.
te allahım ya.
nasıl bi kokusu vardı çağlayan ın anlatmaya çalışayım.
bi kere havada hafif bi toz toprak kokusu kesin olurdu çünkü boş arazi epey vardı. sonra bi kaç demirci dükkanından glip havaya karışan kesilmiş demir ve jet taşı kokusu. bir de tamircilerden yükselen karpit kokusu ama bunlar eser miktarda yani. zor hissedersin.
baskın koku ise mevsimine göre güneş yani yaz ya da sonbahar kokusu, dökülen yapraklı.
