Hiçbir şey kendine güvenmemek kadar ağır olamaz. insanın kendine olan güveni bitince hayat duruyor gibi... sanki yeşil ışık bir tek sana yanmıyor sen hala kırmızı ışıkta bekliyormuşsun gibi bir his.
Güven hissinin azalması, bitmesi ve insanın kendini yalnız, çaresiz hissetmesi.
Bitmek bilmeyen bir paradoksun içinde kendini bulması.
Sahi kim bunu bize yaşattı? Madem hepimiz yaralıyız. Kim bu yaradan beslenen ve hiç yara almayanlar?
