yemin etmek deyip geçmemek lazım.
umarım değerli bir şey üzerine yemin edecek durumu yaşamam.
birey olarak eğer bir şey üzerine yemin ediyorsanız (kurum kuruluş idareden bağımsız olarak) ya sizi bok çukuruna atmışlar ya da siz birilerini bok çukuruna düşürmek istiyorsunuz.
yemin etmenin kaynağında kızgınlık, korku, pişmanlık, yalan, güven eksikliği, iki yüzlülük, inanmama, kandırma vb etmenlerin olduğu bir gayya kuyusudur.
idare/irade olarak yemin etmek: evlilik, askerlik bazı ülkelerde vatandaşlık, bir din inanç için, bir görev için, intikam yardım vb eylem için vs durumlarda da yemin etmek biraz garip.
yine birey olarak örneklemek gerekirse; bir birey olarak yapacağım eylem için gerekli ahlak, etik değerler yanında yetkinliğim, sorumluluk duygum ile kendime olan saygım yoksa edeceğim yemin bir laf salatasından başka bir anlamı yoktur.
islam dinini kabul ederken edeceğiniz kelime-i şehadet (bir yemin olur) sizi müslüman yapmaz.
evlenirken evet dediğinizde söz verdiğinizde bu sizi iyi bir eş, anne baba yapmaz.
sizi doktor yapan ettiğiniz hipokrat yemini değildir.
vatandaşlık için ettiğiniz yemin sizi sorumluluklarını bilen bir yurttaş yapmaz.
siyasetçi olarak bakan milletvekili kamu da memur devlett gücü vb görevlerde durumlarda ettiğiniz yemin sizi devlet adamı yapmaz. hele ki rüşvet çıkar görevi kötüye kullanma vb durumlara da engel olmaz.
askerlikte ettiğiniz yemin size ihanet etmeyeceğiniz teminatını vermez.
başka bir açıdan yemin bir giz, sır, kötülüğe kanunsuzluğa karşı tepki, insanın savunma mekanizlarının tetikleyicisi, ruhunda ki öfke olarak da ortaya çıkar ki buna en çarpıcı örnek de ortaya çıkan vigilante/vigilantism durumudur.
ara edibüdü: vigilante/vigilantism, cezalandırıcı, kendi kanununu uygulama durumu.
