Veda bile edemedim sana, edemeyeceğim de. Ufak çocuğu ölen bir anne gibiyim, aklımda hep aynı yaşta kalacaksın, nasıl yaşlanacağını, saçların beyazlayınca neye benzeyeceğini görmeyeceğim bile. Ve bunları görememek beni öylesine üzüyor.
Ne kıymetliymiş bir insanın zamanda değişimine, her anına tanık olmak. Buna asla sahip olmayacak olmanın göz yaşıyla ıslanan buruk tebessümüyüm şu an.
