maruz kalınması insanın tadını kaçıran durum. uzun süredir oturduğum semtte ne evime gelmiş, ne evine gittiğim, ne çıktığım, ne yattığım, ne doğru dürüst bir şey paylaştığım biriyle havadan sudan muhabbet etmek beni hem yoruyor hem de canımı sıkıyor. hele bazılarının o '' görüşürüz, haberleşiriz '' lafı sinirden tüylerimi diken diken ediyor. yahu iki dakika sohbet bile edecek kadar önemsememişsin beni, ne görüşmesi ?
