özlemlerin en zorudur. çünkü bir insanın kaşını, gözünü unutmazsın. bu yüzden her özlediğinde gözünün önünde belirebilir resmi. istesen de silemezsin hafızandan. ama ses farklıdır. yavaş yavaş tonunu silmeye başlar zihnin. mesela güldüğünde sesi nasıl çıkıyordu, üzgünken nasıldı? sadece ses tonundan bile nasıl hissedebildiğini anladığın birinin sesini unutmak, o sese hasret kalmak çok zordur.
