"bana bir masal anlat baba" tarzında işlenmiş vurucu bir yapım. hani birisi bir hikaye okur da okudukları ekrana dökülür, o hesap. tabi ki hikayeyi okuyanla dinleyenin anlatılanlarla ilgisi var. şimdi hikayeyi okuyan kız brad pitt'in kızıymış dersem spoiler olur ama maksat örnek vermek olsun (ayı).
anlatılanlar ise birinci dünya savaşının son gününden pearl harbor ve ötesindeki zaman dilimine kadar uzanıyor. bu kadar uzun sürede ise pek çok ölüm oluyor filmde. ve bu ölümlerin benjamin button (brad pitt) tarafından açıklanma şekli de o kadar güzel ki her seferinde bir yakınınız gitmiş gibi sersemliyorsunuz.
filmin konusu daha önce defalarca bahsedildiği üzere allah'ın işi işte ömrünü ters yoldan başlayarak geçirmeye mahkum bir insan benjamin button'ın hayat hikayesi. herif neredeyse kör denecek kadar katarakt, eciş bücüş doğuyor ve zaman içinde "gençleşiyor". babası bundan korkuyor ve onu huzurevi gibi işletilen bir yere yanında 18 dolarla bırakıyor. orada büyüyor benjamin. oranın temizlik işlerinden sorumlu bir siyah çift de evlat ediniyor bunu. orada kalanlardan birisinin torunu ile arkadaş oluyor sonra benjamin. yıllar yıllar geçiyor bu iki insan sevgili oluyorlar kesişim noktalarında ve aralarındaki diyalog pek bir düşündürücü oluyor;
kız: Cildim yaşlanıp sarktığında yine beni sevecek misin?
oğlan: Aknelerim olduğunda yine beni sevecek misin? Yatağımı ıslattığımda? ya da merdivenin altında ne olduğundan korktuğumda?
üç saate yakın süresince bana forrest gump'ı hatırlattı. onu sevmiş her bünye bunu da sever.
