ne yaparsa yapsin kuskun ayrilmamak gereken insandir.
kapidan cikarken, elde valiz 'haydi gel bi saril da bitsin kirginlik icim rahat gideyim' dersiniz kendi kendinize.. gidip siz sarilmazsiniz cunku erkeksinizdir ya hani... gururlusunuzdur ve sizce hala gunler once yaptiginiz tartismanin tartismasiz hakli tarafinizdir.
3 saatlik 5 saatlik 8 saatlik yol degildir gittiginiz, uc bes hafta da degildir ayri kalacaginiz... uzundur.. epey uzundur.. buna ragmen ne siz bir adim geri atarsiniz ne de o.. tam kapiyi acip hareketlerinizi bilerek biraz yavaslatarak valizinizi disari aldiginiz anda belirir karsinizda... "iyi yolculuklar" der sadece... buz gibi.. 'sagol' dersiniz siz de.. sonra bir de 'kendine iyi bak' diye eklersiniz gozden kayboluvermis ablanin arkasindan... kapiyi ceker cikarsiniz, bogazinizda her zamankinden daha buyuk bir yumru ile... hakli olmak bu kadar agir gelmemelidir oysa bir insana.. hakli olmak bu kadar da onemli olmamalidir bazen belki de.
