Bir ara annemin bana sürekli söylediği cümleydi. Düşünürdüm. 'Ne güzel lan!' derdim. Benim gibi oğlum olacak. Kız olsa da farketmez, sonuçta benim gibi olacak ya o yeter. Haa espri amaçlı veya ne bileyim annemi kızdırmak için de değil. Gerçekten ciddi ciddi isterdim bunu. Hatta bazen derdi ki, Ersen sana öyle bir eş olacak ki senden beter olacak derdi. Saolasın be anne! Şimdi duyuyorum, Ersen sömestır tatilinde neden bizim yanımızda değil diye soruyormuş. Öyle ya anne sonuçta, ana yüreği kaldırmaz sonuçta değil mi(!) Pehh! Ben burda kendi ağzıma sıçarken bir kere bile yanımda olmadın, geçmişte bana hiç destek olmadın. Eğer şuan hayatımdaki yanlışları düşünüyorsam sizin yüzünüzdendir. Üç gün önce hayatı sorguluyordum. Artık kendimi ve çevremi sorguluyorum. iki gün önce güvenebileceğim kişi de bana annem gibi davrandı. Tıpkı ilk zamanlarda olduğu gibi annemi çok sevmiştim ama o umursamamıştı. Yanlış yapmıştı. Hatalıydı ama bilmiyordu...
2 gün önce de önemsediğim birini kaybettim ve artık farkettim. Artık farkettim ki bana çözümleri sağlayacak olan ne aile ne akrabalar ne de güvendiğin, dost diye gördüğün arkadaşlar... Sadece benliğin üzerine katılacak olan gerçeklerdir. Annemin söylediği hiçbir şey de zerre kadar önemli değil şuan, tıpkı eski zamanlarda olduğu gibi.
Artık öğrendim:
Acı çeken birisi için gözlerini kendi acısından başka bir yere çevirebilmek baş döndürücü bir mutluluktur!
Teşekkürler anne, bana bunu öğrettiğin için! Şuan onu yapıyor evladın...
