aşırı ihtiyacı olanlar, 2 ayağının üzerinde duramayanlar, ve tatlı bir dille rica edenlere veririm. ancak şöyle bir şey var ki, yüzsüz yüzsüz sırf yaşlı oldukları için, ve siz sırf genç olduğunuz için sizi kaldırmaya tenezzül edebiliyorlar.
geçenlerde tramvaydayım, 45-50 yaşlarında bir kadın bindi. tramvay bayağı kalabalık, kendisinin de herhangi bir fiziksel sıkıntısı yok. ayakta da gayet iyi kalabilmekte. diyor ki;
- ben yaşlıyım, neden bana yer vermiyorsun?
+ çürü iki ayağının üzerinde, umrumda değil.
dememle hem kendim rahatladım, hem de onu orada bir güzel rezil ettim. arkadaşlar bakın ben biraz sinir bozucu olabilirim bunu kabul ediyorum, ama sırf yaşlı diye de yüzsüz yüzsüz sen benim yerime göz dikemezsin. hayır herhangi bir fiziksel sıkıntın da yok, sırf yaşlısın diye "ki fiilen değil, hata rakamsal bile değil" benim yerimi istismar etmeye hakkın yok. ayrıca gencim diye ben hiç mi yorgun olmayayım? ya da o yere sırf gencim diye hiç mi ihtiyacım olmasın? nedir bu yaşlı tabusu?
onun dışında bir de duyarlı ihtiyarlarım var, onlara asla tek kelime edemem. adam 80 yaşında, ayakta zor duruyor. yer vermeye kalktığımda "otur sen evladım, yerini almayayım" diyecek kadar şereflidirler. işte böylelerine sadece yerimi vermem, ruhumu da veririm.
