Askerdeyim, sevgilime mektup karalıyorum, beğenmediğim yerleri çiziyorum, sonuna küçük bi şiir gibi bişey ekliycem, sonra da güzelce temize geçicem, en rütbelisi albay olmak üzere yüzbaşıya kadar ardaşık vaziyette sıralı bi rütbeli heyete çarpıldım. Adam aldı kağıdı eline evirdi çevirdi bak ben ki kendi çapında bi asteğmenim eheuhehe sivgilime şiir yiziyim kimtinim diyebildim. Dilim ancak o kadarına döndü.
-memleket yanıyo amcık derdinde amk! Dedi ya la!
O an ne düşündüm biliyo musun sözlük, şimdi ben bu albaya girsem, acaba olayı vatana ihanete filan sokarlar mı, orayı tam şe’apamadım, vatana ihanete girerse sıkıntı çünkü!
-vur geç koçum, ne düşünüyon!
Bak buradaki “vur”u o an acaba düşündüklerimi anladı da kendisine “fiziken” vur diyo şeklinde algıladım o an. Hatta bu albayların ne kadar Zeki olduklarını felan düşündüm bak. Halbuse adam siktiret karıyı kızı uzun soluklu takılma one night iyidir demek istiyomuş en Babacan tavrıyla.
Olaydan çok çoook sonra adama hak verdim ama, boru mu amk, koskoca albay, Zeki, ileri görüşlü, analitik düşünebilen bi adam.
