Burada benzetilmeye çalışılan kişinin, yine kendimiz olmasından dolayı aslında çift kişilik içinde bulunduğumuz yargısı doğru olacaktır.
Eğer kendimiz gibi olamıyorsak, var olamıyorsak çift kişilikliyizdir.
Çift kişilikli olmak yıllarca "kötü" olarak anlatılmış aslında bir hayatta kalma "seçimidir".
Ev hayatında, özel hayatında, iş hayatında, kendi başınayken aynı kişi olsak bence çok sıkıcı olurdu. Hayat bölümlerden oluşan tiyatro ve roller farklı. istediğimiz rolü alamamak ise bambaşka soru.
Burada birkaç seçenek var bana göre; ilk seçenek çevre koşullarına bakmadan kendin olmak. ikinci seçenek doğrudan çevre koşullarına göre çevreye göre yaşamak, üçüncü seçenek ve benim tercih ettiğim ve tavsiye ettiğim, duruma göre yaşamak. ilk ikisini tercih ettiğimde her zaman kayıp, kaybetme duygusunu yaşıyorum, sonuncusunu tercih ettiğimde ise zaman zaman kaybediyor gibi hissetsem de kazandığım zamanlar da oluyor. Toplam çıktıya baktığımda kazancım olan davranış biçimini tercih etmek daha mantıklı geliyor.
