dişi kişi, normal şartlarda aidiyet ile donatılmış bir varlıktır. her zaman yakınında güvendiği birilerini ister. yalnızlık dişi kişiyi özünden koparır ve savrulmasına zemin hazırlar.
er kişi ise ruhen berduş ve uçarıdır, herhangi bir aidiyeti yoktur. ta ki sevdiği bir dişisi ve ondan türemiş çocukları olana kadar bu böyledir.
