Bilim insanları bahis deneyleri sırasında beyin taramaları gerçekleştirirken tabii ki ilk olarak dopamini incelediler.
Beklendiği üzere kazanç sağlandığında arzu devresindeki sinirsel etkinliğin arttığını, kaybedildiğinde de azaldığını gözlemlediler.
Ancak değişimler simetrik değildi.
Kayıp sonrasındaki azalmanın şiddeti, kazanç sonrası artıştan daha güçlüydü. Dopamin devresi öznel tecrübeyi yansıtıyordu.
Bu dengesizliğin arkasında hangi sinirsel yolaklardır var?
Kayba verilen tepkiyi arttıran şey nedir?
Araştırmacılar dikkatlerini korkuyu ve diğer negatif duyguları işleyen ŞA yapısı olan amigdalaya verdiler.
Bir katılımcı her kaybettiğinde amigdalası çalışmaya başladı ve stres hissi yoğunlaştı.
Kayıp tan kaçınmalı sağlayan ŞA duygularıydı.
ŞA sistemi gelecekle ilgilenmez.
Elde edebileceğimiz şeylerle ilgilenmez. Şu anda elimizde olanlarla ilgilenir ve bu şeyler tehlikeye girince korku ve sıkıntılar tecrübe ederiz.
Amigdalanın ayıptan kaçınma dali rolü doğa deneyi adı verilen şeyle kanıtlanmıştır. Doğa deneyleri, önemli bilimsel veriler sağlayan hastalıklar ve sakatlanmalardır. Harikadırlar çünkü genel anlamda bir bilim insanının yapması etik olmayan deneyleri temsil ederler.
Kimse cerrahtan birinin kafasını açıp amigdala sını kesip çıkarmasını istemez. Ancak bu bazen kendiliğinden olur.
Bu vakada bilim insanları Urbach - Wiethe olan ve beynin her iki tarafa da bulunan amigdalayı yok eden ender bulunan bir hastalığı olan 2 kişi üzerine çalışmıştır.
Bu kişilere bahisler sunulduğunda, kaybı ve kazancı eşit görmüşlerdir.
Amigdala olmayınca kayıptan kaçınma durumu olmamıştır.
