Bir gün ağlamaktan yorulmuş tavanı izliyorum. Birkaç ses var ama ben dünyanın en yalnız insanı hissediyorum. Bilmem hiç hissettiniz mi ama yapayalnız olmak birileriyle yalnız olmaktan daha güzeldir. Tam da bunu hissediyorum. Hiç umut kalmamış içimde, her şeyi bırakacak kadar delirmişim. Kalktım şu satırları yazdım.
Parçalanmış bir boşlukta
insan tam kalamıyor
Ölmemek için direniyorum
Tüm marifetim bu
