sosyal medyada en çok borusu öten atarlı ergenlerin ve netizenlerin bok atmak için daha albüm piyasaya çıkmadan sıraya dizildiği yeni metallica albümü.
şahsi fikrim, albümün hardwired'a nazaran sertliğini artırdığı ve köklerine dönüş serüvenini tamamlayamasa da en azından black albüm zamanlarına yaklaştığı yönünde. death magnetic gibi thrash yapacağız derken basılan kafa karıştırıcı anlamsız rifler yok. hardwired gibi load-reload fecaatini hatırlatan hard rock esintileri yok. önceki iki albümde yarım bıraktığı thrash'a dönüş işini bence bu albümde daha iyi becermişler.
yaşın getirdiği durgunluk ve yıllar içine müzik mantıklarının değişmesinden ötürü ne bu albümden ne de bundan sonrakilerden ikinci bir "and justice for all" beklemek asla mümkün olamaz.
Ama gel gelelim ki adamların 60'lı yaşlarda hala bir şekilde thrash yapabiliyor olması, daha saçındaki kepeği temizleyemeyen ergenleri yine mutlu etmiyor.
insan bazen anlamakta zorlanıyor bu netizenleri hayatta ne mutlu edebilir diye. 40 yıldır müzik yapan bir grup sırf hayranları boş kalmasın, bir şeyler üretelim diye yeni albüm çıkartıyor; herifler en azından şu emeğe saygı duymayı bile kendilerine çok görüp hemen kibirle yaklaşıyor.
Albümü sosyal medyadaki saçma salak yorumları okumadan direk önyargısız dinledim. iyi ki de öyle yapmışım diyorum. henüz dinlememiş olanlara da tavsiyemdir.
