Gül bahçesi değildi ancak neşemiz vardı. Komşuluk, arkadaşlık, vefa, hatır -gönül gibi değerler bugünkü gibi yozlaşmamıştı. Bugünkü kadar fakir değildik. Şimdi taneyle aldığımız meyve sebzeyi kilolarla alabiliyordu. Şimdi hepimiz dostoyevski romanlarındaki fakirleriz. Hem yoksul bırakılıyor hem de ağzımızı açınca kafamıza vuruluyor. Mutsuzuz çok mutsuz.
