çok çok eskilerden bir komşumuz var. akraba gibi olduğumuz bir komşu. bunun üç kızı var. en büyük ve en küçük evlendi. ortanca maliye bakanlığında işe girdi. bu işe giren kardeşler içinde daha becerikli, daha güzel ve daha bakımlıydı. Hem işte çalıştı hem de kendisini geliştirmek için üniversite okudu. diğerleri ilkokul mezunu. fakat evlenmedi bir türlü, başta kısmetlerini beğenmedi sonra da kısmetleri gitti. üç yeğenini evlatları gibi benimsedi, onlara çocuğu gibi davrandı. yeni aldığı evi (şimdi fiyatı yaklaşık 2.5 milyon) iki yeğeninin üzerine yaptı. neyse efenim, gel zaman git zaman bu 50 küsür yaşında biriyle tanıştı ve onunla evlendi, evlenince yeğenlerinden evi tekrar almak istedi fakat yeğenleri vermedikleri gibi teyzelerini icraya verip evden atmakla tehdit etmişler. bir iki yıldır bütün aileyle kavgalı. saç başa kavgaya girişmişler. ablası, kız kardeşi ve yeğenleriyle. anne-babaları yeni öldü. mirastan da pay vermek istemiyorlar buna. zaten evlenmesine karşı çıktı tüm aile, eşine düşman gibi davrandılar. oysa bizzat şahidim ki o, yeğenlerine canını bağışlayacak derecede çok seviyordu. bugün haber aldım, meme kanserine yakalanmış, ameliyat olmuş. çok üzüldüm. hiç kimseye gereğinden fazla değer vermemek lazım bu dünyada. ahh selma abla.. sen ne yüreği güzel bir insansın...sana bunu yaşatanlar utansın.
