akıl-zeka ve ahlak-etik değerleri sahibi olan her insan hangi ülke hangi rejim-sistem-ideoloji olursa olsun, hangi ırk din kültürden gelirse gelsin bir siyasi iktidarın (dikkat ediniz devlet değil. devlet ile iktidarı birbirinden ayıramayan geri zekalılar öyle çok ki) bir ülkede bir partinin yargıyı ele geçirmesini boşverin, yargıya müdahale etmesine bile izin verilmemeli.
aristo, siyaset kitabında "hukuku tutkudan arındırılmış mantık" olarak tarif eder.
yasalar akıldır diyen ve yasaları tutkudan arınmış olmasının önemine dikkat çeken aristo 2.350 sene önce ne demek istemiş acaba diye sormak için ortalama bir akıl-zeka sahibi olmak gerek ve ne dediğini anlamak için de ortalama bir ahlak-etik değerlere sahip olmak gerek.
tutku, irade ve yargıları aşan güçlü bir coşku, ihtiras. tutkuları şekillendiren tetikleyen ise ihtiyaçlar olsa da bu ihtiyaçları belirleyen ideoloji din kimlik gibi kişiden kişiye değişen soyut tanımların yanı sıra insanın bitmek bilmeyen açlık-sahip olma hissi ve domuz gibi doyma hissi olmadan tüketme hastalığıdır.
ideoloji, din ve kimlik açısından tutkuların yansıması, hakim olan bir grup-zümre-yapıda olan insanı kendisi gibi düşünmeyen diğer insanları düşman gibi görmesi kaçınılmaz bir son olarak ortaya çıkar.
bir arada yaşama kültürü ve sosyal sorumluluk, ortak değerlerin belirlenmesi vb aşamasında insanın yaşamını belirleyen kurallar ve kaideler (sosyal yaşamın huzuru açısından) uygulamaya konurken uygulama aracı olan hukuk-kanunların işler hale getirilmesinde insan tutkularından arınarak belirlenen hukuku uygulamalıdır.
eğer hukuk-yasa-kanunlar tutkulardan arınmaz ise ortaya "ben yaparsam flört, sen yaparsan orospuluk" iki yüzlüğü ortaya çıkar ve halk "çalıyor ama çalışıyor" seviyesine gelip ahlak etik değerlerini kaybederek sonuçta senin hırsızın benim hırsızım, senin teröristin benim teröristim, senin adamın benim adamım, senin partin benim partim tartışmasında ahlaksızlığı hukuksuzluğu değil de tutkularını tartışmış olur.
binlerce yıldır insanlık tarihi özellikle din ideoloji ırk kimlik ile şekillenmiş tutkuları hukuktan arındıramadığı için toplumlar acı çekiyor.
en son depremde gördük.
hukuku yasaları çiğneyip insanlara mezar olacak evlerine imar affı çıkardık tapu verdik. yıllarca depremde yıkılacak evleri denetlemedik inşaatlarına göz yumduk.
eğer tutkulardan arınmış bir mantık ile hukuku uygulasak ve insanların barınma ihtiyacını (anayasal haktır) çözmüş olsak bu facialar yaşanır mı?
