doğu ile batı medeniyetinin buluştuğu noktadadır. kavuşma ve dağılma merkezi olmuştur. anadolu yakasında yatay görünümlü tarihi taş binası ile istanbul'a has bir siluet olmuştur. büyük şehre ilk ayak basanların denizle karşılaştığı yer olmuştur aynı zamanda. vapur düdüğü sesleri eşliğinde adım atarlar. yorgun ve sevinçli bünyelerin basamaklarından inerken hayat maceralarının başladığı tren garının da ötesi olmuştur. buluşma ve kavuşmaların dışında vedalaşmaların da merkezi olmuştur. son martı çığlığı da o zaman duyulur. ankara'dan ve diğer anadolu kentlerinden uzanıp gelen rayların bittiği noktadır. bazen hareket düdüğü eşliğinde trenler gardan ayrılır, bazen de gara giriş yapan emektar lokomotifler de selamlarını çakarlar. yeşilçam filmlerinin de değişmez mekanı olmuştur. büyük şehre gelen ve elinde tahta bavulu olan yolcu figürü, taşı toprağı altın şehirde var olma savaşının başlangıcını anlatır. gara ayak basan yolcu yeşilçam klasiklerinde olduğu gibi kırsalda kente göç etmiş, kan davasından kaçmış, bir sevdanın peşine düşmüştür. bunun gibi hüzünlü hikayelere dekor olmuştur. şimdi tren seferlerinin yapılmadığı gar, en son turistik otel yapılmak istenmiş, sivil toplumun tepkileri sonucunda da otel planından vazgeçilniş, bu sayede de tarihi gar ruhunu korumaya devam etmişti.
