hızla çevirdim başımı, o meçhul siluete doğru. gölgeler dikildi karşıma ansızın uzak diyarlardan. hangi kuşkulardan çıkardım seni, hangi sevdalara gömdüm kimbilir. ne zordur bazen kendini anlatmak. ayaksız, tabansız, kalpsiz insanlar karşısında. karmaşa doludur kaygılarım, düşlerim imkansızlık içinde.
kendimde bile karabasana benzer, kendimi kanıtlaman. uzatılmış sütunlara bağlanmış işaret parmaklarım. ancak ateşi gösteriyorlar, ancak güvensiz bir gündelik telaşı. senden eksik her tümcede betimliyorlar. ne zor, gözlerim uzaklara dalıp gitmiş, kalbim irademi askıya almışken ve bilincimin en derinlerinden yükselen çığ, büyüyerek anılarımı linç ederken. beklemek. adını sabırdan alan sevgili güzellik her daim kendini resmetmiş. hızla çevirdim başımı ve sadece onu gördüm...
ölüm beni benden alıncaya dek ruhumdaki mahfuzun içine koruyor, özenle saklıyorum seni. *
