eşimin bizden 5-10 yaş büyük bir manevi ablası var.
Eşimin annesi vefat ettiğinde ben tüm gün eşimin moralini biraz da olsa düzeltmeye çalışıyordum. çok insan içine çıkmadık. lakin sabahtan akşama kadar şahit oldum, ablası gelen ruh emicilere hizmet etmekten acısını yaşayamadı. En son ona "abla bırak şu bunakları az otur dinlen yorma kendini" dedim, şükür ikiletmedi içeri yatmaya gitti. Dışarıdakiler de artık hizmetçilik yapacak birini bulamayınca gittiler.
tavuk pilav yemek için cenaze evine gidiyor gibi halleri var. ilk yarım saat ölü hakkında konuştuktan sonra sıradan muhabbete devam ediliyor.
seneler önce en yakın arkadaşımız vefat ettiğinde bunların aynıları tekrar yaşanmıştı. cenaze evinde bunları yapanları mevlüte falan davet etmedim, arayıp sorana da cevap vermedim. az ölüye saygınız olsun.
