Ne kadar ödlek biri olduğumu söylüyorum devamlı kendime.
Ağlıyorum karı gibi ne kadar aciz olduğumu fark edip.
Artık intihar etmeye de taşağım yok eskisi gibi. Zaten acısız bir intihar yolu da bulamadım. Daha evvelki denemelerim neticesinde kemiklerim kırıldı bir defasında. ilaç içerek denediğim Diğerinde de yoğun bakımda midem yıkanmış halde açtım gözlerimi.
Eskiden olduğu gibi aynanın karşısında kafamı yumruklamaya başladım.
Artık intihar etmemenin benim için daha büyük acı olduğunu biliyorum. Bunun için hayatın bütün acısını kahrını ızdırabını yaşayıp eceli gelince var olmanın bizzat kendisinden şu an olduğundan çok daha fazla iğrenerek ölmeyi bekliyorum.
