Öyle kolay kolay ölünmüyor arkadaşlar. Omzumda kaburgamda parmağımda kırıklarla şizofreni bipolar vs. deli raporuyla ilaç içmekten harap olmuş bir karaciğerle yaşıyorum.
Anında öldürecek bir şey lazım.
Herhalde birilerine silah satın almak istiyorum desem siktir lan derler.
Ha bir de şu var. Yaşayıp da yaşıyor olmanın acılarını çekmek çok öğretici.
Yaşım 32. Yaşadıkça acı çektikçe hayatın sümük silinmeyecek kadar rezil bir şey olduğunu gitgide daha fazla görüyorum.
Acaba her şey ne kadar kötü olabilir diye bekliyorum ve her defasında hayretler içinde kalıyorum.
